Het wonder van zaad
Hoe wonderbaarlijk is zaad! Eigenlijk kan ik het elke keer als ik zaad in de hand heb maar moeilijk bevatten dat uit die droge korreltjes weer volledige planten kunnen groeien. Het blijft een wonder, keer op keer. Zaad is eigenlijk samengebalde levenskracht. Zaad is voor mij een symbool voor het doorgeven van leven. Die levenskracht geeft het denk ik ook zoveel vreugde om met planten en zaden te werken. Want, dat is wat ik bij mezelf en bij veel andere mensen ervaar die met zaad werken; of het nu moestuinders, professionele tuinders of veredelaars zijn. En heeft u weleens foto’s van vrouwen in Afrika gezien die vol trots de variatie van bonen tonen, het werk van hun handen (Share a Seed van Oxfam Novib). De blijdschap staalt van hun gezicht. Dat is wat zaad allemaal met je kan doen, als je er intensief mee aan de slag bent, als je je ermee verbindt. En iedereen kan dat doen. Daarvoor hoef je geen veredelaar te zijn of een moestuin te hebben. Maar daarover de volgende keer meer.
Zaden uit eigen tuin
Toen wij na de zomervakantie weer thuiskwamen was de tuin helemaal verdroogd, zo dor en geel. Tja, dat is de keerzijde van verder toch een hele mooie zomer. Leuk vond ik het echter niet. Een poosje later kon ik het wat van een positievere kant bekijken. Wat er vooral triest uitzag was de compleet verdroogde lievevrouwebedstro, de doorgaans zo mooie lichtgroene bodembedekker. Ik bedacht me dat dit ook weer nieuwe kansen biedt. Tijd voor verandering. Daarom heb ik nu zaad verzameld van de bolderik, het kaarsjeskruid, judaspenning, goudsbloemen en nog meer. Een mengsel daarvan heb ik nu uitgezaaid op de oude plek van het lievevrouwbedstro in de hoop dat daar volgend jaar een bloemenzee zal oprijzen. Ik heb me altijd afgevraagd waarom we zaaien in de lente. De planten (tenminste die in de tuin) laten nu hun zaad spontaan vallen. Daar heb ik me dus maar bij aangesloten. Toch heb ik ook nog wat zaad bewaard, dat ik in het voorjaar zal uitzaaien. Ik ben echt heel benieuwd wat het gaat worden.
